Ons lichaam gebruikt koolhydraten voornamelijk om er energie uit te halen.

Deze noemen we glucose. Glucose kan als directe brandstof worden gebruikt of worden opgeslagen.

Glycogeen is een x aantal glucose deeltjes bij elkaar. Wanneer er te weinig glucose in het lichaam aanwezig is, wordt glycogeen weer afgebroken tot glucose.

Dit gebeurt vooral in de lever en de spieren. Gemiddeld kan er in de lever +/- 125 gram, en in de totale spiermassa +/- 250 gram aan glycogeen worden opgeslagen. De voorraad aan glycogeen staat gelijk aan ongeveer 1,5 uur sporten.

Koolhydraten worden binnen twintig tot negentig minuten in het bloed opgenomen in de vorm van glucose.

Ja, als de glucose in het bloed niet wordt verbruikt, wordt deze opgeslagen in de spieren en de lever. Wanneer deze vol zitten, wordt de glucose omgezet naar lichaamsvet.

Omdat deze minder snel worden afgebroken, omgezet en aangesproken dan koolhydraten.

Onze voeding zou voor tussen de 50% - 60% uit koolhydraten moeten bestaan. Voor een sporter ligt dit hoger en tijdens het afvallen weer lager.

Koolhydraten kunnen we indelen in; enkelvoudige, meervoudige en onverteerbare koolhydraten (voedingsvezels).

In monosachariden (kleinste vormen van koolhydraten), en disachariden (zijn tweevoudige koolhydraten).

Glucose (druivensuiker), fructose (vruchtensuiker) en galactose (onderdeel van lactose).

Sacharose (1 glucose + 1 fructose molecuul), lactose (1 glucose + 1 galactose molecuul) en maltose (2 glucose moleculen).

Vooral de toegevoegde, en geraffineerde suikers in de vorm van sucrose en fructosesiropen zijn het ergst.

Omdat deze gemakkelijk en snel kunnen worden afgebroken. Dit betekent dat ze snel voor enegie kunnen zorgen, maar ook dat wanneer de voorraden aan glycogeen vol zijn, deze ook snel worden opgeslagen als lichaamsvet.

In vrije suikers (zijn toegevoegd door de kok, producent of consument, alsmede de suikers van nature aanwezig in honing, siropen, fruitsappen en concentraten), toegevoegde suikers (alle suikers die fabrikanten en consumenten aan het eten hebben toegevoegd) en natuurlijke suikers (komen van nature voor in onze voeding).

Meervoudige koolhydraten zijn opgebouwd uit een groot aantal enkelvoudige koolhydraten (zoals zetmeel).

Na tussen de 15 en 20 minuten. Dit gaat door tot ongeveer 1 tot 2 uur na de maaltijd. Daarna neemt het gehalte aan glucose weer af. De laagste waarden worden ongeveer 3 uur na de maaltijd bereikt.

Voedingsvezels zorgen voor een goede werking van de darmen en een soepele stoelgang, zorgen voor een verzadigd gevoel en zorgen voor een vertraagde maaglediging.

Insuline is een hormoon (eiwit) welke de bloedglucosespiegel laat dalen.

Glucagon zorgt ervoor dat opgeslagen suikers vrijkomen. Hierdoor stijgt het gehalte aan bloedglucose. Het is dus de tegenhanger van insuline.

Als er voldoende insuline wordt aangemaakt, maar de cellen in het lichaam onvoldoende reageren op insuline, of de alvleesklier maakt te weinig tot geen insuline, spreekt men van diabetes.

Bij type 2 zijn de lichaamscellen ongevoelig geworden voor insuline. Hierdoor gaat de alvleesklier steeds meer insuline produceren, waardoor deze op den duur raakt uitgeput. Bij diabetes type 2 is ook de vetstofwisseling uit balans door overtollig buikvet.

De glycemische index (GI) is de maat voor de snelheid waarmee de bloedsuikerspiegel stijgt, nadat er koolhydraten zijn gegeten. Snelle koolhydraten geven een hoge GI, en langzame koolhydraten geven een lage GI.

De glycemische lading (GL) is het effect dat meerdere koolhydraat houdende voedingsmiddelen bij een maaltijd, gezamenlijk op de bloedglucose hebben. Daarbij is het verstandig om een voedingsmiddel met een hoge GI te compenseren met een voedingsmiddel met een lage GI, zodat het samen een gemiddelde GL wordt.

Intensieve stoffen (zijn veel zoeter dan suiker, en leveren geen calorieën) en extensieve stoffen (zijn ongeveer even zoet als suiker, en leveren wél energie maar minder als suiker).